Azərbaycanın rus gəlini...
Əsilzadə, vətənpərvər, azərbaycançı...
Azərbaycanın tanınmış jurnalist-publisisti, ssenarist, televiziya xadimi Nadejda İsmayılovanın Milli.Az xəbər portalına müsahibəsi
Nadejda İsmayılova cavabsız məhəbbəti, sarsıntıları, axirət dünyası və ...Facebook haqqında
"Əvvəl
söz olub". Haqqında ilk olaraq bu əzəli ifadə ilə söhbət açılan
insanları bəxti gətirmişlər sırasına aid etmək olar. Tez-tez dinləməyi
bacaranların "yox" dərəcəsinə qədər azalmasından şikayətlər eşidirik.
Belə şikayətlərin qarşılığında demək olar ki, dinləməyi bacaranlar
yoxdusa, deməli, böyük mənada söz deməyi bacaranlar yoxdu. O, deyir ki,
"əgər mənim yaxşı qələmim olduğunu deyirlərsə, bu, yaxşı təhsil
almağımdan irəli gəlir". Əlbəttə, təhsilin mühüm rolunun olması
danılmazdı. Amma yalnız o halda ki, bu təhsil sadəcə təhsil almaq
xarakteri daşımır, bacarıq və istedadın diktə etdiyi tələbatdan doğur.
Nadejda İsmayılovanın misalında isə bu, məhz belədi. Nadejda İsmayılova
gənc yaşlarından daha çox televiziya və kino sahəsində çalışmağına
baxmayaraq, adı ilk növbədə söz adamı təyinininə uyğun gəlir. Özü də bu
təəssüratı onun 20 ildən bəri televiziyadan uzaqlaşdırılması ilə
əlaqələndirmək lazım deyil. Çünki Nadejda İsmayılovanın çəkdiyi
mövzuların da güvənci söz olub, buna görə də televiziyada çalışdığı
vaxtlarda da məhz söz adamı, nə barədə, necə danışdığının fərqində olan,
başqa sözlə, hər bir mövzuya fərdi yanaşması ilə seçilən qələm əhli
kimi tanınıb.
"Əgər Rasim İsmayılov kimi ömür-gün yoldaşım olmasaydı..."
Onunla
evində görüşdük. Divardan asılmış bir lövhə diqqətimi cəlb etdi. Bu,
Azərbaycan Respublikası Əsilzadələr Məclisinin 663 nömrəli
şəhadətnaməsidi. Məclisin sədri Maqsud İbrahimbəyovun imzası və möhür
Deminovskaya Nadejda Vasilyevnanın Əsilzadələr Məclisinin üzvü, onun
bütün nəslinin isə əsilzadələr cərgəsində olduğunu təsdiq edir. Bu sənəd
onun qürur mənbəyi olsa da, bu barədə danışmağı təvazökarlığa zidd
hesab edir. Bircə onu dedi ki, bu şəhadətnamə onun üçün əsl sürpriz
olub. Nadejda İsmayılovanın atası sankt-peterburqlu mühəndis-kimyaçı
Deminovski Vasiliy Denisoviç 1930-cu illərin repressiya qurbanına
çevrilməkdənsə, SSRİ-ni tərk etməyi üstün tutub. Anası Mariya
Petrovnanın əsli isə Voloqdadan olsa da, onun valideynləri hələ 1920-ci
illərdən Bakıda məskunlaşıblar. Buna görə Nadejda İsmayılova özünü
bakılı hesab edir.
DOSYE: Lenin komsomolu mükafatı laureatı,
Azərbaycanın Əməkdar jurnalisti, "Qızıl qələm" sahibi Nadejda Vasilyevna
İsmayılova 1959-75-ci illərdə Azərbaycan Televiziyasında, 1975-86-cı
illərdə C.Cabbarlı adına "Azərbaycanfilm" kinostudiyasında, 1986-96-cı
ilədək yenidən Azərbaycan Televiziyasında çalışıb. Son illər müstəqil
ssenarist-jurnalist kimi fəaliyyət göstərir. Onun ssenarisi əsasında
1980-ci ildə Gülbəniz Əzimzadənin çəkdiyi "Təkcə adanı özünlə apara
bilməzsən" filmi bədii filmlərin beynəlxalq festivalında Qran-pri
qazanıb. Bundan savayı "Asif,Vasif, Ağasif", "Hər şey məhəbbətdən
başlayır", "Tələ" filmlərinin də ssenarisinin, "Milyonçu" kinoromanının
müəllifidi. "Dalğa", "Həftə", "Kuryer" (Az.Tv), "Yolayrıcı", "Cəbhə
xətti" ("İnternyus") verilişlərinin müəllifi və aparıcısı olub.
"Qiymətimiz artdıqca, alıcımız azalır" Şərq hikmətini sevimli aforizmi
sayır.
"Televiziyadan getməyim peşə paxıllığının nəticəsi oldu"
-
Nadejda xanım, Azərbaycanda hamı sizi həm yazılı, həm də elektron
mediada ürəkdən xəbər verən reportajlar, məqalə, oçerk və müsahibələr
müəllifi kimi tanıyır. Həmişə, elə indi də qələminizi tam qüvvəsilə
işlətməkdəsiniz. Amma yeri düşdükcə etiraf edirsiniz ki, televiziyanı
hələ də cavabsız məhəbbətlə sevirsiniz...
-
Bəli, bu, belədi. O mənada ki, televiziyanın o vaxtkı rəhbərliyi
tərəfindən bu məhəbbətin cavabını görmədim. Nizami Xudiyev sədr təyin
olunan kimi müavini vasitəsilə mənə bildirdi ki, fəaliyyətimə böyük
hörmət bəsləsə də, hesab edir ki, telekanalın yeni proqram şəbəkəsində
mənim yerimi görmür. Bax belə, yeni sədr qəribə qərarını özünə sərf edən
şəkildə formalaşdırmışdı. Bu, mənim üçün böyük zərbə idi. Axı birinci
iş yerim Azərbaycan Televiziyası olub. O vaxt Universitetin (indiki Bakı
Dövlət Universiteti - red.) filologiya fakültəsinin üçüncü kursunda
oxuyurdum. Əyani şöbədə. Oranın jurnalistika fakültəsinin rus bölməsi
olmadığı üçün bu fakültəni seçmişdim. Dərsdən sonra da televiziyaya
gedirdim. Bir müddətdən sonra mənə dedilər ki, səni ştata götürmək
istəyirik, amma gərək qiyabi şöbəyə keçəsən. Mən də razılaşdım. Ta
1996-cı ildə məni bu sahədən ayıran insanlar peyda olana qədər
Azərbaycan Televiziyasında çalışdım.
Əlbəttə, elə vaxt olub, mən
fikirləşmişəm ki, milliyyətcə rus olmağım kiminsə xoşuna gəlməyə bilər
və bu, işimə maneçilik törədər. Amma Azərbaycanda belə ovqatın qabarıq
xarakter almasını təsəvvür belə etmək çətindi. Biz o vaxtlar elə
süjetlər, verilişlər hazırlayırdıq ki, onların həm mövzusu, həm forması
hamını cəlb edirdi. Və indiyə qədər də o layihələri xatırlayanlar az
deyil. Özü də müxtəlif yaşda olan adamlar mənə yaxınlaşıb deyirlər ki,
biz sizin verilişləri indi də xatırlayırıq. Mən hər dəfə bunu qeyd
edirəm, bir dəfə Lənkəranda yaşlı bir azərbaycanlı qadın mənə dedi ki,
rus dilini o qədər də yaxşı başa düşmürəm, amma sənin danışdığının,
çəkdiyinin birini də ötürmürəm, çox vaxt da ağlayıram. Hər cür
mükafatdan yüksək olan belə etirafların arxasında yəqin ki, nəsə durur -
deməli, anlaşma üçün eyni dildə danışmaq yox, eyni dildə fikirləşmək
vacibdi. Məncə, Azərbaycan ruhunu çox yaxşı duyuram. 90-cı illərdə istər
münaqişə, istərsə də dinc bölgələrimizdə çəkilişlər aparanda çox şey
gördüm. Sadə sakinlər arasında dərrakəli, ləyaqətli insanlar çoxdu. Mən
həmişə ətrafımda "məhəbbət ərazisinin" varlığını hiss etmişəm.
Azərbaycanlı rəfiqələrim də az deyil, azərbaycanca isə uşaq vaxtı
kifayət qədər yaxşı danışırdım, sonralar nədənsə yadırğadım. Düşünürəm
ki, mənim televiziyadan getməyim həmin dövrün yaratdığı şəraitlə bağlı
deyildi, daha çox peşə paxıllığı ilə bağlı, bunun nəticəsi idi.
Həmin
dövr mənim üçün çox ağrılı idi. Ola bilər, mən məhəbbət bolluğundan
ərköyünləşmiş insanam, halbuki uşaq vaxtı aclığın da nə olduğunu
bilmişəm. Amma Rasimlə tanışlıq mənə o qədər məhəbbət verdi ki, ömrümün
axırına qədər bəs edər. Əgər Rasim İsmayılov kimi ömür-gün yoldaşım
olmasaydı, heç bilmirəm televiziyadakı işimdəm ayrılmağımı necə
yaşayacaqdım.
"Mən ağatlı şahzadə gözləyirdim, indi isə "za kampaniyu" evlənmək təklifi eşidirəm"
-
Onda gəlin, gözəl məqamlardan danışaq. Xoşbəxt təsadüf nəticəsində siz
yaradıcı insanla ailə həyatı qurmusunuz. Özü də hər şeydən əlavə, bu
izdivac həm də yaradıcı tandem kimi də yadda qalıb. Rasim müəllim sizin
ürəyinizi ələ almaq üçün çoxmu vaxt sərf edib?
-
(məmnunluqla gülümsəyərək) Yox, çox vaxt sərf etməyib. Biz AzTv-də tanış
olmuşuq. Məni o vaxt yenicə işə götürmüşdülər. Rasim isə "VGİK"i
bitirib, təcrübə keçmək üçün Bakı televiziyasına gəlmişdi. Ona elə
Rusiyada, ya da Pribaltikada da təcrübə keçmək təklif olunmuşdu. Amma
özü Bakıya gəlmək istəmişdi. Rasim sonralar xatirələrində yazmışdı ki,
televiziyanın dəhlizində bu qızı görən kimi başa düşdüm ki, mənim
gələcək həyat yoldaşım məhz o, olacaq.
Həmin gün mən işə gecikmişdim, iş otağıma isə sədr müavininin
kabinetinin qabağından keçib getməli idim. Gecikməyimi gizlətmək üçün
çantamı dəhlizdə qoydum, özüm isə kabinetin qabağından elə keçdim ki,
elə bil bayaqdan işə gəlmişəm. Şöbə müdirindən xahiş elədim ki, çantamı
gətirsin. Rasim isə sən demə, dayanıb bütün bunları maraqla müşahidə
edirmiş. Xoşbəxtlikdən onu da bizim şöbəyə təyin elədilər. Bir də gördüm
ki, içəri sarışın bir oğlan girdi. Elə həmin gün bir həmkarımız şöbənin
işçilərini evinə qonaqlığa dəvət elədi. Rasim isə təzə işçi olmasına
baxmayaraq, dedi ki, olar mən də gəlim? Sən demə, onun planı var imiş.
Həmin qonaqlıqda o həmkarımız bir müddətdən bəri qeyri-rəsmi olaraq bir
yerdə yaşadıqları xanıma rəsmi evlənmək təklifi elədi. Rasim məni evə
ötürəndə dedi ki, bəlkə biz də evlənək? Onun hisslərindən xəbərsiz
olduğum üçün bu təklif hətta xətrimə dəydi. Fikirləşdim ki, gör bir, mən
ağatlı şahzadə gözləyirdim, indi isə "za kampaniyu" evlənmək təklifi
eşidirəm.
Sonra isə düz 43 il xoşbəxt ailə həyatı yaşadıq. Həyatımın xoşbəxt
anları yalnız Rasimlə bağlıdı. Bizim ailə həyatımız elə ülvi hisslər
üzərində qurulmuşdu ki, dost-tanışlarımızın bir çoxu bizdən nümunə
götürürdülər. Biz ruhən o qədər yaxın olmuşuq ki, vəfatından 7 il
ötməsinə baxmayaraq, indi də onu yanımda hiss edirəm, o, indi də mənə
kömək edir.
"Bundan sonra heç kim mənə ağ qızılgüllər bağışlamayacaq"
Onun
ölümündən sonra mən axirət dünyasına inanmağa başladım. Artıq iki dəfə
Rasim ordan sanki "ismarış" göndərib. Keçən ilin dekabrında qızım Cəmilə
səhər tezdən İtaliyadan zəng eləyib dedi ki, atamı yuxuda görmüşəm, özü
də elə qəribə yuxudu ki - yuxuda onunla telefonla danışmışam. Cəmilə
danışır ki, atamın səsini lap aydın eşidirdim, məndən soruşdu ki, sizin
üçün Yeni il hədiyyəsi seçə bilmirəm, nə istəyirsiz, de, alıb göndərim.
Cəmilə də deyib ki, bizim üçün ən böyük hədiyyə səni görməkdi, ünvanı
de, gələk. Rasim isə cavab verib ki, yox, sizə bura gəlmək olmaz, heç
burdan zəng də eləmək olmaz, mənə hörmət eləyib icazə veriblər...
Hər
il doğum günümdə, yanvarın 14-də, səhər tezdən bir dəstə ağ qızılgül
bağışlayırdı. Bir dəfə ad günüm ərəfəsi idi, Beynəlxalq Kino
Məktəbindəki tələbələrimin yanında dedim ki, daha bundan sonra heç kim
mənə doğum günümdə ağ qızılgüllər bağışlamayacaq. Bir də gördüm ki,
yanvarın 14-də səhər-səhər uşaqlar bir dəstə ağ qızılgül alıb gəliblər
evimə. Görürsüz, bu, həmin qızılgüllərdi, özü də hələ də gözəlliklərini
itirməyiblər. Bu il həmin tarixdə isə görün nə oldu. Rasim vəfat edən il
Müqəddəs Valentin günü ərəfəsində telekanallardan biri bizim haqqımızda
süjet hazırlamışdı. Sonra Rasimin səhhəti korlandı, heç o süjetin efirə
gedib-getməməyindən xəbərimiz olmadı. Ssenariyə görə bir-birimizdən
xəbərsiz bizə eyni suallar verilmişdi. Təsəvvür eləyirsiz, ikimiz də
eyni cavablar vermişdik. Bu il yanvarın 14-də mənə dedilər ki,
Facebook-da Rasimlə mənim videomu yerləşdiriblər. Baxıb gördüm ki, həmin
jurnalist süjeti Facebook-da mənim səhifəmə yerləşdirib. Çox qəribədi,
Cəmilənin yuxusu, Facebookdakı süjet bir-birinin davamı kimi baş verdi -
yanvarın 14-ü axı həm də köhnə təqvimlə Yeni ildi.
"Bir dəfə də olsun bunu mənim üzümə vurmadı"
- Əgər həyat yoldaşınızla bir-birinizi belə gözəl anlamasaydınız, sizin üçün birinci yerdə nə olardı - karyera, yoxsa ailə?
-
Bəli, Rasimlə belə məsələ baş qaldıra bilməzdi. O, məni işimdən nəinki
uzaqlaşdırmağa çalışmırdı, hətta hər bir ideyama dayaq olurdu.
Yazdıqlarımın hamısının birinci redaktəsini o edirdi. Ümumiyyətlə, mən
həmişə qələmimdən çıxanlara son dərəcə məsuliyyətlə yanaşmışam. Heç vaxt
qələmə aldığımı dərhal çapa vermərəm, gərək gecəni onunla keçirim,
sonra dərc olunsun. İndi isə səhv etməyə heç ixtiyarım yoxdu. Biz tanış
olanda mən universitetin üçüncü kursunda oxuyurdum. Oranı bitirdim,
Rasim məsləhət gördü ki, mən də "VGİK"-ə daxil olum. Bu, mənim üçün
xəyallarımın çin olması demək idi. 1968-ci ildə oranın
ssenarist-kinoşünas fakültəsini bitirdim. Müştərək işlərimiz oldu. Əgər
mənim yaxşı qələmim varsa, bu, yaxşı təhsil almağımın nəticəsidi. Amma
əgər karyera ilə şəxsi həyat arasında seçim qarşısında qalsaydım, sözsüz
ki, ailəni, Rasimi seçərdim.
Tanışlığın səhəri günü elçi getdi
- Bizim ailələrdə qohum-əqrəba amili çox güclüdü. Azərbaycan ailəsinin üzvü olmaq sizin üçün nə demək idi?
-
Rasimin də anası rus idi, Anna İlyiniçna. Dörd qardaş idilər. Çox
mehriban ailə idi. Onlar əsilli-köklü içərişəhərlidirlər. Atası Rza
Mamedoviç çox xoşlayırdı ki, ailənin bütün üzvləri bir yerə yığılsın.
Yeri gəlmişkən, onların da evlənməyinin maraqlı tarixçəsi var. Anna
İlyiniçna müəllimə idi. 30-cu illərdə təyinatla Bakıya göndərilmişdi.
Rza Mamedoviç isə o vaxtlar Mərdəkanda təhsil şöbəsinin rəisi imiş,
sonralar meşə sənayesi naziri vəzifəsində çalışıb. Deməli Anna İlyiniçna
təhsil şöbəsinə gəlib ki, çalışacağı məktəbin yerini öyrənsin. Rza
Mamedoviç də deyib ki, sabah məlum olacaq. Axşam isə Anna İlyiniçnanın
anası ilə kirayə qaldıqları evə gedib elçiliyini edib. Evliliyin ilk
iki-üç ili bir-birinin ailəsinə, vərdişlərə öyrəşməyə sərf olunur.
Rasim ilk gündən davranışı ilə məni başa saldı ki, onun anası, ya
da qardaşları haqqında narazı tonda danışmağı ağlıma belə gətirməyim.
Mənim anamla da münasibətləri çox yaxşı idi. Anam mənə kömək edirdi. Mən
axı ailə qurandan da sonra mətbəx işini öyrənmədim, çatdırmırdım. Amma
Rasim bir dəfə də olsun bunu mənim üzümə vurmadı.
-
Rasim İsmayılov kimi təpədən-dırnağa kino xadimi olan olan bir sənətkar
üçün kino sənayesində yaranmış böhranlı vəziyyətin nə demək olduğunu
təsəvvür etmək çətin deyil. Sizcə onun ölümünü tezləşdirən səbəbə 80-ci
illərin sonu, 90-cı illərin əvvəllərində bu sahədə yaranmış durğunluğu
aid etmək olarmı?
- Yəqin ki.
Axı kişilər işləri, peşələri ilə bağlı yaranmış hər bir çətinliyi çox
ağır keçirirlər. Mən çalışırdım ki, Rasim mümkün qədər mənən özünü rahat
hiss eləsin. O vaxtlar onun bütün fikri yalnız kino ilə məşğul idi.
Çoxları çətinliklərdən bezib fəaliyyət sahəsini dəyişdi. Amma Rasim sona
qədər özünə sadiq qaldı. Ssenarilər, nağıllar yazdı. Çox fəal, maraqlı
adam idi. Ən böyük arzularından biri Hacı Zeynalabdin Tağıyev haqqında
film çəkmək idi. Ssenarini yazmışdım, artıq film üzərində hazırlıq
işlərinə də başlamışdı ki ara qarışdı, filmin sponsoru olan
"Vahidbank"ın sahibi həbs olundu. Bu, Rasimə çox pis təsir etdi. Yuxuda
da o filmin dekorasiyalarını görürdü.
"Bakıdan köçüb-getsəm, ölərəm"
- Bəs Azərbaycandan köçüb-getmək məsələsini müzakirə etmirdiniz? Axı o vaxt çox adam çıxıb-gedib.
-
Mən bilirdim ki, Rasim vətəndən uzaqda yaşamağa meylli insan deyil.
Halbuki bunun üçün kifayət qədər geniş imkanları var idi. Səyahəti çox
xoşlayırdı. Sovet vaxtı birlikdə dünyanın az qala yarısını gəzmişdik.
Hər dəfə də Bakıya çatanda Abşeronun havasını, Xəzərin neft qoxuyan
ətrini hərisliklə ciyərlərinə çəkirdi. Mən onun bu cəhətini həmişə
yüksək qiymətləndirmişəm. Azərbaycanı pafosla, hirslə tərk edən
cavanlara həmişə deyirəm ki, doğulub boya-başa çatdığın torpaqdan belə
üz döndərmək olmaz, gedirsiniz, gedin, daha belə acıqlı-acıqlı danışmaq
nəyə lazımdı? Axı günah torpaqda deyil ki, siz burda öz yerinizi tapa
bilməmisiniz, günah yaranmış şəraitdədi. O illərdə Rasimə Estoniyadan,
Moskvanın Qorki adına kinostudiyasından dəvətlər oldu. Özü də tam real
dəvətlər. Rasim müstəsna dərəcədə bacarıqlı operator olmaqdan başqa
rejissor kimi də elə təkcə "Şir evdən getdi" filmi ilə ən görkəmli, ən
müxtəlif aktyorlarla işləmək, baxımlı film yaratmaq bacarığını sübut
etmişdi. Ümumiyyətlə, indiyə qədər Rasimin işlərinə bərabər ola biləcək
nümunə tapmamışam. Mən istəyirdim ki, o, dəvətləri qəbul edib, yenidən
öz işi ilə məşğul olmaq üçün imkan qazansın. Hətta bir müddət özü də
buna hazır olduğunu sandı. Amma bir gün mənə dedi ki, Bakıdan
köçüb-getsəm, ölərəm. Mən də dedim ki, onda bu söhbəti bağlayaq, sən
mənə diri lazımsan.
Qarabağ məsələsi başlayanda isə onu burdan heç bir qüvvə çıxarda
bilməzdi. Belə sarsıntılar fəsadsız keçib-getmir, mütləq sağlamlığa
təsir edir. Rasim dörd gün "koma"da qaldı. Mən özümü elə aparırdım ki,
elə bil hər şey yaxşı olacaq, sonun çatdığını qəbul eləyə bilmirdim.
Nəhayət, bir gün mənə dedilər ki, dəfn yerini müəyyənləşdirməliyəm.
"Deyəcəkdilər ki, özü rusdu, ona görə ərini xristian qəbiristanlığında dəfn edib..."
- Fəxri Xiyabanda dəfn etmək variantı nəzərdən keçirilmirdi?
-
Nəzərdən keçirilirdi. Atası da orda dəfn olunub. Amma Rasimi orda dəfn
etmək üçün gərək mən xahiş ərizəsi yazaydım. Mən isə dedim ki, heç kimə
xahiş ərizəsi yazan deyiləm, çünki bu, Rasimin də xarakterinə ziddi.
Anasının yanında yer var idi. Amma fikirləşdim, deyəcəklər ki, özü
rusdu, ona görə ərini xristian qəbiristanlığında dəfn edib. Birdən
yadıma düşdü ki, Rasim Xeyransa nənəsini yaman çox istəyirdi. Hətta mən
qızımızın da adını Xeyransa qoymaq istəyirdim. Nə isə, qərara gəldik ki,
onu Xeyransa xanımın dəfn olunduğu Mərdəkan qəbiristanlığında torpağa
tapşıraq. Məlum oldu ki, orda məscid tikilib. Amma biləndə ki, Rasim
İsmayılovu burda dəfn etmək istəyirlər, etiraz eləmədilər. Belə...
Birinci dəfə qəbir üstünə gedəndə rəfiqəm Ruhəngiz Qasımova məni çox
qəribə tərzdə sakitləşdirmişdi. Dedi, bəsdi də ağladın, elə bil
gözlərindən sel gəlir. Sonra da üzünü məzara tərəf tutub dedi ki,
bağışla, ay Rasim, başqa cür sakitləşdirmək olmur bunu. Hər dəfə gedəndə
molla çağırtdırıb, yasin oxutdururdum, bir dəfə mənə dedilər ki, burda
heç buna ehtiyac yoxdu, gündə beş dəfə azan verilir. Yəqin Rasim Allahın
sevimli bəndəsi imiş, axı o, çox yaxşı insan idi, ona görə son mənzili o
cür yer oldu - məscidin, Mir Mövsüm Ağa pirinin yaxınlığında. Bu vaxta
qədər əşyalarını da axıra qədər yerbəyər eləməmişəm, ürəyim gəlmir. Amma
arzusunu yerinə yetirib son illər uşaqlar üçün yazdığı nağılları "Uçan
çinarlar" adlı kitab şəklində buraxdırmışam. İndi isə pərakəndə halda
olan qeydlərini memuar kimi hazırlayıram.
"Qızım İtaliyada Azərbaycan mətbəxini təbliğ edir"
- Fərdi yaradıcılığınız, fəaliyyətiniz nədən ibarətdi? Ola bilməz ki,
böyük kino ilə bağlı ideyalarınız, özünüzün mətbu orqanınızı yaratmaq
istəyiniz olmasın.
- "Passaj",
"Furoro", "Status" jurnallarında, "Zerkalo" qəzetində rubrikalarım var.
Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin keçirdiyi "Bu meydan, bu ekran"
müsabiqəsinin iştirakçısı Əli İsa Cabbarov mənim ssenarim əsasında
"Yalançılar" filmini çəkib. Əlbəttə, ideyalarım, istəklərim çoxdu, amma
böyük vəsait olmadan onları reallaşdırmaq mümkün deyil.
- Bəs qızınız? Kino sahəsindədi, yoxsa jurnalistika?
-
Heç birində. Cəmilə çox yaxşı təhsil almasına baxmayaraq - Bülbül adına
musiqi məktəbini, Xarici Dillər İnstitutunu bitirib, rəssamlıqda da
istedadı var - bundan istifadə etmədi. Evdar xanımdı, üç oğul anasıdı -
Cəmil, Sənan və Byadjio-Antonio-Palombo. (gülərək) İtaliyada Azərbaycan
mətbəxini təbliğ edir. İtaliyalı qohumlarına deyir ki, dünyanın heç bir
mətbəxi Azərbaycan mətbəxinə çata bilməz. İtalyan mətbəxindən üç yüz
resept öyrənib, amma ərinin qohumlarından xahiş eləyən olmayınca,
onların yeməklərini hazırlamır.
Samirə Behbudqızı
Milli.Az
Mədəniyyət
Nadejda İsmayılova: "Axirət dünyasında da mənim doğum günümü unutmur" - FOTOSESSİYA
22 Aprel 2011 09:09
Baxış: 4 725
DİGƏR XƏBƏRLƏR
XƏBƏR LENTİ
- Növbəti sosial islahat paketi kimləri əhatə edəcək? - 3 milyon insanı sevindirəcək xəbər
- Gürcü polisi qanuni oğrunu tutdu
- Bu bürcün sehrli gücü var
- Mikroavtobusla "VAZ 2106" toqquşdu - xəsarət alan var
- Nursultan Nazarbayev İlham Əliyevi təbrik edib
- Azərbaycanda 1 yaşlı uşaq müəmmalı şəkildə öldü
- ABŞ onu beynəlxalq axtarışa verdi
- "Dedim ki, qardaş gəlmişəm, çıx obyektimdən”
- Ərdoğan nazirləri iclasa topladı - Bu məsələ müzakirə olunacaq - FOTO
- İlham Əliyev Sərəncam imzaladı
- Tokayev Azərbaycan Prezidentini təbrik edib
- Ayıq sürücü kimi getmişdi, özü qəzada öldü - FOTO
- Ailəsi nişana getdi, evdə arvadını öldürdü - Ağstafadakı hadisənin TƏFƏRRÜATI
- "Kəpəz" 3 futbolçusunu göndərir
- Sadır Japarov İlham Əliyevi təbrik edib
- “Xəstəliyində yanında olmadığım üçün peşmanam” - FOTO
- Hakan Fidan Suriyada olduğu vaxt Xameneidən üsyan çağırışı
- Xorvatiya Prezidenti İlham Əliyevə təbrik ünvanlayıb
- Vladimir Putin İlham Əliyevi təbrik edib
- Azərbaycan Biznesinin İnkişafı Fondunun vəzifələri və hüquqları məlum oldu
- "WhatsApp" bu telefonlarda işləməyəcək
- ABİF-nun idarəetmə orqanları məlum olub
- Özbəkistan Prezidenti İlham Əliyevə təbrik məktubu göndərib
- Canlı yayımda körpü uçdu - Ölənlər və itkin düşənlər var - ANBAAN VİDEO