"Bu (hekayətlər), qeyb xəbərlərindəndir ki, onu sənə vəhy edirik. (Yoxsa ki) sən onların Məryəmi kimin himayəyə götürməsi üçün qələmlərini (püşk məqsədi ilə suya) atdıqları zaman onların yanında deyildin. Həmçinin, onlar bir-birləri ilə (Məryəmi saxlamaq üçün) mübahisə və dava-dalaş etdikləri zaman (da sən) onların yanında deyildin". ("Ali-imran" 44).
Bu ayə Həzrət Məryəmin (s.ə) himayə mövzusuna işarə edir. O zaman ki, Həzrət Məryəmin (s.ə) anası öz qızını qundaqda məscidə gətirir və deyir: "Bu körpə məscid üçün nəzir edilmişdir, onun himayəsini öhdənizə götürün". Məryəm (s.ə) pak nəsildən dünyaya gəldiyi üçün məbədin böyükləri onu himayə etmək üçün bir-biri ilə rəqabətə girmişdi. Bu zaman münaqişə meydana gəlmişdi. Bu münaqişənin son həll yolunu püşk atmaqda gördülər. Qərara aldılar ki, çayın kənarına getsinlər və hərə üzərində öz adı yazılmış qələmi çaya atsın. Kimin qələmi batsa o məğlub olur. Lakin kimin qələmi suyun üstündə qalsa o qalibdir və o kəs Məryəmin (s.ə) himayəsini öz boynuna götürə biləcəkdir. Hamı qələmlərini atır və hamısı batır. Bir tək Zəkəriyyə (ə) peyğəmbərin adı yazılmış qələmdən başqa. Ona görə də qərara alırlar ki, həmin körpəyə xalasının əri olan Zəkəriyyə peyğəmbər (ə) himayəçilik etsin.
Bu ayədən və həmçinin "Saffat" surəsində Həzrət Yunus (ə) haqqında gələn ayələrdən belə nəticə çıxarmaq olur ki, əgər münaqişəni həll etmək mümkünsüz hala gəlirsə, püşk yolundan istifadə etmək olar. Püşk atmaq İslam kitablarında fiqhi qayda kimi tanıdılmışdır. Lakin o zaman icazə verilir ki, heç bir həll yolu tapılmır. Bəs o zaman ki, çətinliyi həll etmək üçün yollar mövcud olar, püşkdən istifadə etmək olmaz.
İslam dinində püşk atmağın xüsusi qaydası yoxdur. Bir çubuq və ya bir daş ilə də bu işi görmək olar.
Bunu qeyd edək ki, püşk atmaq ancaq insanlar arasında münaqişə yaranan zaman deyil, çıxılmaz dalana dirənən zaman da caizdir.
Ayədən çıxardığımız nəticələr:
- Peyğəmbərlər (ə) Allah tərəfindən gələn qeyb xəbərlərindən agah olarlar.
- Quranın dastanları ancaq vəhy yolu ilə Rəsuluna (s) agah olurdu. Ondan əvvəl nə hansısa kitabda yazılmışdı və nə də sinələrdə idi.
- Keçmiş ümməti tanımağın yolu - vəhylədir.
- Münaqişələrin son həll yolu püşk atmaqdır. Belə görünür ki, ilk püşk atılan zaman - Həzrət Məryəmin (s.ə) zamanı olmuşdur.
- Ananın bir güzəşti ilə övladına bu qədər kəramət nəsib oldu. Məryəmin (s.ə) anası uzun illər boyu övlad sahibi olmadığına baxmayaraq, nəzir etdiyi üçün övladını məbədə verir və Bəni-İsrayilə ona himayəçilk etməsini söyləyir.
- Bəni-İsrayilin böyükləri bu müqəddəs məsuliyyəti qəbul etmək üçün rəqabət edirlər.
Milli.Az