Bananın qaralması oksidləşmə və yetişmə prosesləri ilə izah olunur.
Milli.Az xəbər verir ki, bananın qabığında və içərisində mövcud olan fermentlər, xüsusən də polifenol oksidaz adlanan bir ferment oksigenlə təmas etdikdə kimyəvi reaksiyaya girir. Bu reaksiyanın nəticəsində bananın tərkibindəki polifenol adlı təbii maddələr tünd piqmentlərə çevrilir, nəticədə bananın qabığı get-gedə tündləşir və qaralma prosesi başlayır. Bu, əslində meyvənin təbii müdafiə mexanizmlərindən biridir.
Eyni zamanda banan yetişdikcə etilen qazı ifraz edir. Etilen bitkilərin yetişməsini tənzimləyən təbii bir hormon kimi fəaliyyət göstərir. Banan yetişəndə hüceyrə divarları zəifləyir və meyvə yumşalmağa başlayır. Bu yumşalma prosesi ilə birlikdə meyvənin şəkər tərkibi artır və banan daha şirin olur. Lakin yüksək şəkər miqdarı bananın tez bir zamanda qaralmasına da səbəb olur. Bananın qabığının tündləşməsi və qaralması, həm də oksidləşmənin sürətləndiyi ərazilərdə baş verir. Oksigenlə uzun müddət təmasda qalmaq qaralma prosesini daha da sürətləndirir, bu səbəbdən banan soyulub açıq havada saxlanıldıqda daha tez qaralır.
Beləliklə, həm oksigenlə təmas, həm də bananın yetişmə hormonlarının təsiri birgə işləyərək qaralma prosesini sürətləndirir. Bu səbəbdən, bananları sərin və quru şəraitdə saxlamaq, oksidləşmə sürətini bir qədər azalda bilər, amma tamamilə qarşısını almaq mümkün deyil. Bananın yetişdikcə yumşalıb şirinləşməsi onun dadını artırır, lakin bu, meyvənin tez köhnəlməsi və qara ləkələrə çevrilməsi ilə nəticələnir.
Milli.Az